Kiedy zaczynam pisać tekst, który właśnie czytasz – siedzę w pociągu kierującym się w stronę Warszawy Wschodniej. Tam czeka mnie przesiadka i kolejne trzy godziny spędzone w pociągu, a później będę już w Lublinie poznawać nowe osoby i rozwijać swoje kompetencje trenerskie. Tak sobie niewyspana jadę i zaczynam rozmyślać (sic!) nad życiem. Otóż, nasunął mi się jeden, fajny wniosek. – Jeszcze kilka lat temu wcale bym nie pomyślała, że będę tak bardzo przeżywać moje życie, wręcz wyciskać je jak przysłowiowe cytryny, a nie tylko formułować pobożne życzenia na temat tego, jak chcę, aby moje życie wyglądało.
Jasne, że tak – to nie zadziało się w jeden dzień, był to pewien proces. Bardzo mi w tym pomogły myśli, na które natrafiłam przeglądając internety oraz pytania zadane przez ważne osoby w moim życiu. Chcę Ci dzisiaj o tym trochę więcej opowiedzieć. Przeczytaj, zastanów się, no i kto wie – może te cytaty zmienią też Twoje życie? Bardzo Ci tego życzę!
Co ma się stać, to i tak się wydarzy. Ale nie ma co być biernym w naszym życiu!
To zdanie usłyszałam kilka lat temu, kiedy stałam w obliczu realizowania odważnej decyzji, jaką podjęłam. Jako nastolatka wymyśliłam sobie, że będę pracować całe lato jako animatorka czasu wolnego. Jednak nie wzięłam pod uwagę jednego małego szczegółu – jeszcze nigdy nie było mnie w domu kilka miesięcy. Ale, jak to się mówi – zawsze musi być ten pierwszy raz.
Dobra, teraz trochę „kozaczę”, ale wtedy byłam solidnie przerażona, że zaraz miałam na chwilę zniknąć i być w stu procentach samodzielna. Obawiałam się całego mnóstwa rzeczy. Opowiadałam o tym starszemu znajomemu, a on odpowiedział na moje obawy wspomnianym już zdaniem: „Co ma się stać to i tak się wydarzy, ale nie ma co być biernym w naszym życiu.” Przytaknęłam mu wtedy bez entuzjazmu i oboje poszliśmy w swoje strony. Wtedy jeszcze nie wiedziałam, że to będzie jedno z ważniejszych zdań, które tak bardzo otworzy mnie na świat, ludzi i na moje marzenia.
Nasze lęki i obawy powstrzymują nas przed spełnianiem naszych pragnień i gonieniem własnych marzeń. Jeśli ja cały czas uciekam przed życiem i rezygnuję ze wszystkich okazji, jakie ono mi daje, to w jaki sposób moje życie ma być dobre, a ja mam być z niego zadowolona? Tak się po prostu nie da! Otwórz się na życie. Zacznij mówić: „tak” okazjom, jakie pojawiają się w Twoim życiu. Zacznij na serio przeżywać swoje życie, a nie tylko żyć obawiając się, że coś kiedyś może się wydarzyć…
A co, by było gdybyś dzisiaj obudziła się tylko z tym, za co wczoraj podziękowałaś. Czy obudziłabyś się z czymkolwiek?
To pytanie zadał mi mój brat jakieś trzy lata temu. Wtedy nie doświadczałam uczucia wdzięczności tak często jak doświadczam je dzisiaj. W ogóle z tym pytaniem wiąże się pewna historia. Otóż, kilka lat temu postanowiłam, że podbiję jutuby i stanę się gwiazdą internetów (średnio wyszło 😉 ). Jeden z pierwszych odcinków, jakie powstały na moim jutubowym kanale, dotyczył wdzięczności. W tym odcinku zadałam moim widzom właśnie to pytanie. Śmieszna sprawa, ale był to jeden z lepiej oglądających się odcinków na moim ówczesnym kanale. Na dowód tego wspomnę tylko o sytuacji, z jaką spotkałam się na jednej osiemnastkowej imprezie. Zaczepiła mnie wtedy pewna osoba wspominając, że skądś mnie kojarzy. Koniec końców okazało się, że ta osoba oglądała mój odcinek o wdzięczności! Z tego wywiązała się niezła rozmowa między nami, a my nawiązaliśmy jakąś tam fajną relację.
Ale dobra, zostawmy moją karierę jutuberki i rozkwit moich relacji w życiu, i wracajmy jednak do tematu.
Gdybym publikowała wpis, który teraz czytasz kilka miesięcy temu, z pewnością zachęcałabym Ciebie do porannej praktyki wdzięczności. Wymieniałabym zalety codziennego wypisywania trzech rzeczy, za które jest się wdzięcznym (bo sama przez długi czas tak robiłam!). Jednak teraz wiem już, że wdzięczności nie można wyćwiczyć. Wdzięczność to uczucie. A chyba zgodzisz się ze mną, że my trochę nie mamy wpływu na to, jakie emocje nam towarzyszą.
Jednak wiem, że możemy wyćwiczyć UWAŻNOŚĆ i docenianie tego wszystkiego, co posiadamy. Zatem dzisiaj, zamiast treningu wdzięczności – zachęcam Ciebie do treningu uważności i otwartości na to wszystko, co Ci się przydarza. Gwarantuję Ci, że dzięki temu zaczniesz dostrzegać więcej!
Kłóćcie się, niech latają talerze, ale nigdy nie kończcie dnia bez zgody.
Te słowa wypowiedział Papież Franciszek. Uważam, że trafił w samo sedno! Bo przecież wszyscy wiemy jak jest – nie zawsze jesteśmy tak czuli względem tych, których kochamy.
Słowa Papieża świetnie współgrają z cytatem, który przeczytałam w książce „Naucz się żyć”. Autorzy, czyli Mats i Susan Billmark piszą tak: „To doprawdy smutne i niesprawiedliwe, że nasi najbliżsi stają się ‘śmietnikami‘, do których wyrzucamy nagromadzoną w czasie dnia agresję. Natomiast ludzie, których ledwo co znamy, doświadczają tylko pozytywnej i uprzejmej strony naszej natury”.
Musisz przyznać, że coś w tym jest. – Potrafimy być przesadnie życzliwi dla pana z banku udzielającego nam kredytu, dla dawno niewidzianej znajomej, ale kiedy stykamy się z tymi, których naprawdę powinniśmy kochać, bo a to więzy krwi nas łączą, a to inne zażyłości, wtedy jakoś tak nagle ciężej jest się nam do nich uśmiechnąć, a zdecydowanie łatwiej nam bić ich po głowie słowem, które wcale nie uskrzydla, prawda? Chyba warto byłoby to zmienić..
I tak dobrnęliśmy do końca.
Kończę pisać ten wpis już dawno po tym, jak wróciłam z Lublina. Swoją drogą w Lublinie było cudownie! Poznałam wiele świetnych osób i rozwinęłam swoje kompetencje trenerskie. Ba, nawet zdobyłam kolejny certyfikat! Cieszę się, że jestem Martą z dzisiaj, a nie tą sprzed zmiany swojego życia. Bo gdybym nie usłyszała tego wszystkiego, o czym Ci dzisiaj opowiedziałam – z pewnością nie spędziłabym ostatniego tygodnia w Lublinie na tak fajnym szkoleniu prowadzonym przez PROJEKTOR – Wolontariat Studencki. Warto się zmieniać! Warto iść naprzód. Warto mieć oczy i uszy szeroko otwarte, bo nigdy nie wiesz, od kogo usłyszysz zdanie, które prawdziwie odmieni Twoje życie.